Μέσα από αναζήτηση ιστορικών πηγών, με καλλιτεχνική έμπνευση, με ποιητική δεινότητα, με θεατρική μαεστρία, προσεγγίσαμε τα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ειδικότερα το έπος του 1940 στην πολύπαθη πατρίδα μας.

Η "πορεία προς το μέτωπο" από τον Οδυσσέα Ελύτη, 80 χρόνια μετά, κι όμως ηχεί στ' αυτιά μας συγκλονιστική, για τις στερήσεις και τις ζοφερές στιγμές των στρατιωτών μας, που μάχονταν για την πατρίδα, στα χιoνισμένα βουνά της Πίνδου, αφήνοντας πίσω οικογένεια, σπίτι, ζεστασιά, φίλους, ασφάλεια.

Η μαύρη περίοδος της κατοχής, τα χρόνια της πείνας, της σκλαβιάς, τα εκτελεστικά αποσπάσματα, η ανελευθερία σε κάθε της μορφή μας έκαναν και πάλι να συνειδητοποιήσουμε την αξία της ειρήνης, που θεωρούμε δεδομένη.

Οι στίχοι του Νικηφόρου Βρεττάκου μας συγκινούν και μας υπενθυμίζουν το αυτονόητο: "Δεν ήμουν πλασμένος για τον πόλεμο... μα ό,τι κι αν γίνει θα επιζήσουμε. Άνθρωποι κατοικούν μες στο πνεύμα της ελευθερίας, αμέτρητοι. Άνθρωποι όμορφοι μες στη θυσία τους."

Αυτό είναι και το μήνυμα της φετινής μας εκδήλωσης: η αξία της ελευθερίας, μέσα από θυσίες, αποτελεί τον ύψιστο ύμνο στον Άνθρωπο, που πάντα θα μάχεται ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή κατακτητή, που υποδουλώνει σώμα, ψυχή, πνεύμα.

Γιατί "αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δεν θα πάψεις ποτέ ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο" σύμφωνα με τον διαχρονικό Τάσο Λειβαδίτη.